Mijn kind praat niet graag over zichzelf. Zichzelf graag zien, is ooh zo moeilijk. Hij helpt veel liever anderen, hij neemt heel graag de zorgende rol op. Wanneer zijn vrienden problemen hebben, komen ze altijd bij hem terecht en dan zoeken ze samen naar oplossingen. Maar wanneer hij in de knoop ligt met zichzelf, praat hij er met niemand over. Hij wil daar niemand mee lastig vallen. Hij vindt dat hij dit zelf moet oplossen.
Haalt jouw kind ook altijd oude koeien uit de dijk? Rakelt hij dingen op die al lang voorbij zijn, die al lang afgehandeld zijn? Voor jou zijn deze zaken afgehandeld en opgelost, maar bij jouw kind blijft dit maar na zinderen. Wat ervoor zorgt dat je de zaken opnieuw beleeft en dat je opnieuw er aandacht moet aangeven. Heel dikwijls kom je dan met je kind in een negatieve spiraal terecht.
Toen ik klein was, wou ik overal bij zijn. Ik was bang om iets te missen. En toen het tijd was om te gaan slapen, trok ik alle registers open om toch maar langer op te blijven. Mij verstoppen, boos worden, druk bezig zijn, heel stil zijn zodat ze mij zouden vergeten…
