Allemaal mooi en wel, maar hoe begin je daar aan. Je weet diep van binnen dat je kind gelukkiger zal zijn als het meer durft op te komen voor zichzelf. Je weet ook dat jij, je kind daarin kunt helpen. Je vindt het zelf je verdomde taak om dit te doen. Maar telkens je dit probeert, verstijf je en word je teruggegooid naar je eigen kindertijd.
Heeft jouw kind ook veel moeite om zijn grenzen aan te geven? Die dochters van mij wel. Zij hebben de neiging om iedereen tevreden te willen stellen. Tijdens een groepswerk nemen veel op zich en dan gefrustreerd zijn over het feit dat ze teveel moeten doen, dat de andere niks doen, dat er geprofiteerd wordt… Maar aangeven dat er over hun grenzen gegaan wordt, ho maar dat is een brug te ver. Dit durven ze niet te doen. Stel je maar eens voor dat ze de anderen zouden kwetsen. Stel je maar eens voor dat je de naam krijgt van ‘moeilijke’. Stel je maar eens voor dat de anderen niet meer met je samen willen werken…
Mijn dochter vindt school stom en wil niet meer gaan. Telkens ze naar school moet, klaagt ze over buik- en hoofdpijn. Ze probeert het ochtendritueel zo lang mogelijk te rekken. En neen, het gaat niet over de lessen want die vindt ze super leuk. De oorzaak ligt ergens anders ze heeft namelijk geen vriendjes op school.
