Zich anders voordoen!
Een van de kinderen die ik al een tijdje onder mijn vleugels mag nemen, heeft de gewoonte om zijn leven altijd beter voor te stellen dan dat het werkelijk is. Wanneer ik hem na het weekend terug zie, vertelt hij dat hij naar Parijs, Afrika of Amerika is geweest. Of heeft hij voor duizenden euro’s nieuwe kleren gekocht… Kortom allerlei dingen die niet waar zijn.
Waarom hij dit doet, weet ik niet voor 100% zeker maar ik kan er mij wel iets bij voorstellen. Het is toch veel leuker als je iets spectaculairs kunt vertellen. Zeker wanneer hij vindt dat hij maar een saai leven leidt en eigenlijk niks bijzonders doet in het weekend.
Als ik wat beter kijk naar deze jongen dan zie ik een jongen die niet makkelijk in de groep ligt. Hij vindt moeilijk aansluiting bij de rest van de kinderen van zijn klas. Maar door deze spectaculaire verhalen te vertellen op school, krijgt hij de aandacht waar hij zo naar snakt. Op dat moment (ook al is het heel kort) voelt hij zich één van hen. Voelt hij zich opgenomen in de klasgroep, staat hij in het middelpunt van de belangstelling. Oh, wat een fijn gevoel is dat.
Het is niet raar dat hij er alles aan doet om bij de groep te horen. Het is namelijk een zeer fundamentele behoefte van elk mens om ergens bij te horen. Om graag gezien en gehoord te worden.
Maar wat hij niet doorheeft, is dat zijn verhalen op lange termijn een averechts effect hebben. Want vroeg of laat doorprikken ze zijn verhalen. En wanneer zijn klasgenoten of ik doorvragen, zegt hij heel snel dat het een mopje was. Met als gevolg dat het heel moeilijk wordt om te achterhalen wat nu echt is en wat niet. En eens hij de stempel krijgt van ‘leugenaar’ valt hij nog meer uit de groep.
Op deze manier zal het niet echt lukken, maar hoe dan wel? Wat kan hij wel doen?
Hij zal moeten werken aan zijn zelfbeeld. Wanneer hij geen vrede kan nemen met zichzelf, zijn thuissituatie, in zijn ogen zijn saai leven, zal hij zich anders blijven voordoen. Door zichzelf graag te zien, voelt hij minder de behoefte om op te vallen. Dan weet hij dat hij niet hoeft te bluffen om er bij te horen.
Om anders te kijken naar zichzelf heeft hij hulp nodig van de mensen rondom zich heen. Zij kunnen hem oprechte complimenten geven. Niet alleen complimenten voor de resultaten die hij behaalt, maar ook voor de weg die hij heeft afgelegd of aan het afleggen is. Voor zijn doorzettingsvermogen, voor zijn groeipad. Complimenten krijgen op het proces heeft hem feedback over wat hij goed doet, waar hij goed in is. Het zorgt ervoor dat het geloven in zichzelf groeit waardoor zijn zelfbeeld een positieve impuls krijgt.
Door complimenten te krijgen, leert hij ook dat je met gewenst gedrag positieve aandacht kan krijgen.
Daarnaast zal hij ook de situatie waarin hij zit, moeten leren aanvaarden. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Maar toch zal dat hem verder brengen. Wanneer hij kan aanvaarden wat minder goed loopt. Wanneer hij doorgeeft dat hij sommige zaken en mensen niet kan controleren, heeft hij meer energie over om zich te focussen op zaken die wel goed lukken. Hij moet niet te streng zijn voor zichzelf, bij niemand is alles perfect. Dus angstvallig streven naar perfectie gaat alleen maar ten koste van hemzelf. Iedereen kent wel eens tegenslagen, denkt dat hij het saaiste leven heeft van iedereen. Want de perfecte jongen bestaat niet! Een uniek persoon wel en dat is hij!
Hij moet stoppen met zich te vergelijken met de droomwereld die hij in tijdschriften, reclame en op tv te zien krijgt. Deze reclameboekjes stellen mensen vaak voor als ideale personen. Eentje met een prachtige glimlach, een knap figuur, een fantastisch huis met zwembad. Deze persoon heeft alles voor elkaar, heeft bakken geld en maakt elk weekend een wereldreis.
Hij mag rustig zichzelf blijven en hoeft zich niet aan te passen aan anderen. Dat is veel belangrijker dan al die leugentjes voor eigen bestwil!!