Ze pesten mij!

Hoe komt het toch dat zij dit als pesten ervaart? Wanneer jij naar de situatie kijkt, zie je een meisje dat snel boos wordt, dat lange tenen heeft. Je hebt het gevoel dat ze het verschil niet kent tussen plagen en pesten, dat ze dit te pas en te onpas gebruikt.

Het verschil tussen pesten en plagen ervaren, is voor haar niet evident. Ze weet dat pesten iets is dat niet mag, kan en al helemaal niet leuk is. Ook weet ze dat plagen niet bedoeld is om te kwetsen. Maar zeg nu zelf soms is geplaagd worden ook niet fijn en al zeker niet wanneer je aangeeft dat ze moeten stoppen en ze het niet doen. Op zo’n moment vervaagt de grens tussen plagen en pesten en wordt het in haar hoofdje één grote brei. Ze ervaart het geplaag als negatief en wordt plagen, pesten.

Op dit moment voelt je dochter onmacht. Zij is de controle kwijt, Zij heeft aan dat de ander moet stoppen, maar er wordt niet naar haar geluisterd. Dit gevoel van onmacht, koppelt jouw kind misschien aan het woord pesten. Want wanneer je gepest wordt, voel je ook alleen maar onmacht.

Hoe ermee omgaan?

Jij als volwassenen kan reeds afstand nemen en de situatie overzien. Waardoor je er een ander beeld van vormt. Heel dikwijls zie je de dingen van op een afstand gebeuren en misschien heb je snel jouw oordeel klaar. Zeg je misschien te snel: ‘Doe niet zo flauw, het is maar plagen!’ En sta je te weinig stil bij de inpakt dat dit heeft bij jouw dochter.

Het is normaal dat jonge kinderen pesten en plagen door elkaar halen. Aangezien plagen en pesten soms heel dicht bij elkaar kunnen liggen. Het is niet altijd duidelijk wanneer plagen overgaat in pesten. Maar door je dochter al vroeg te leren herkennen waardoor pesten ontstaat en wat pesten is, kun je het échte pesten in de toekomst proberen te voorkomen. Naarmate ze ouder wordt, zal ze als maar beter het verschil zien tussen pesten en plagen. Zal ze de situatie makkelijker kunnen overschouwen en misschien minder snel een machteloos gevoel hebben.

Wanneer mijn dochter weer maar eens dood ongelukkig ‘Hij pest, mij!’ gilt, probeer ik niet te snel te oordelen. Ik probeer haar gevoel au-sérieux te nemen en mij minder te ergeren aan het feit dat ze pesten en plagen door elkaar haalt. Wanneer ze uitgeraasd is, gaan we in gesprek.

Op een rustig moment, wanneer er geen sprake is van geplaag en gepest, probeer ik met haar een gesprek te hebben over het verschil tussen die twee zaken. Bij plagen is er spraken van een bepaalde gelijkwaardigheid. Beide partijen zijn gewaagd aan elkaar en kunnen goed voor zichzelf opkomen. Bij plagen wisselen de rollen. De ene keer is mijn dochter de plager en de andere keer wordt ze geplaagd.

Bij pesten is er geen sprake van gelijkwaardigheid. De pester is fysiek of geestelijk sterker dan de ander. Bij pesten is er sprake van eenrichtingsverkeer en met de bedoeling om de andere te kwetsen, de baas te spelen. Pesten houdt veeeeel langer aan dan plagen. Bij pesten is er altijd sprake van een machtsverhouding tussen de twee partijen.

Ons gezin

Ons gezin is een veilige plek waar mijn dochter kan oefenen om haar grenzen aan te geven. Waar ze leert opkomen voor zichzelf. We leren haar dat ze mag opkomen voor haar eigen mening en aangeven wat ze wil of niet wil. Op die manier leert ze overleggen en onderhandelen over eventuele oplossingen. Op die manier proberen we onze dochter weerbaar te maken en hopen we dat ze zich kan wapenen tegen pesterijen.

En ik moet zeggen ze weet heel goed het verschil tussen pesten en plagen. Maar wanneer de emoties hoog oplopen ziet ze geen onderscheid meer.

Ik moet eerlijk bekennen dat in ons gezin nogal wat geplaagd wordt en soms op het scherps van de snee. En ja, er wordt soms over de grens van iemand gegaan, maar nooit met de bedoeling iemand doelbewust, systematisch onderuit te halen. Ons motto is plagen kan op voorwaarde dat het leuk blijft voor alle partijen. Wanneer dat niet meer het geval is, moeten de plagerijtjes stoppen.

Onze kids weten ook als ze iemand plagen, ze dat ook terug kunnen krijgen. Ze weten ook als ze zelf niet graag geplaagd worden, ze dit dan beter niet doen bij een ander. Wij vinden het ook heel belangrijk dat wanneer er geplaagd wordt er respect is voor elkaars grenzen. Als iemand van de gezinsleden aangeeft dat er moet gestopt worden dan moet dit ook gebeuren. Lukt dat niet dan grijpen wij in.

Maar elkaar op een speelse manier plagen, gaan we blijven doen ;-)