Rook om je hoofd

Onze kinderen kreunen onder de corona maatregelen, het niet meer kunnen afspreken met vrienden, afstand houden, handen ontsmetten, niet meer naar oma en opa gaan, maar 1 hobby mogen uitvoeren… Ze maken zich ook als maar meer zorgen over van alles en nog wat. Over dingen die ze als jong kind eigenlijk niet mee bezig moeten zijn. Ze worden moedeloos, boos of verdrietig. En het ergste is dat ze geen perspectief krijgen. Niemand weet hoelang we dit nog moeten volhouden en dat wreekt zich bij hen.

Onze kinderen moeten kunnen lachen, experimenteren, zorgeloos kind zijn!! Maar dat zit er nog even niet in.

Ik vraag mij oprecht af, hoe ze eruit gaan komen?

Om hier zonder kleerscheuren uit te komen, moet je verdorie weerbaar zijn. Moet je telkens opnieuw recht staan wanneer het moeilijk gaat. Niet alle kinderen hebben evenveel reserves om dit telkens te doen. Hun elastiekje is misschien reeds uitgerokken en nu wordt er weer heel hard aangetrokken waardoor hun elastiekje niet meer elastisch genoeg is of wel knapt met alle gevolgen van dien.

Misschien is dit ook bij jullie het geval. Misschien zien jullie je kind ook wegkwijnen door deze situatie. Wat een beangstigend gevoel is dat! En jullie ouders proberen er te zijn voor jullie kinderen zoals altijd. Maar je merkt misschien dat het deze keer minder vlot gaat dan anders. Misschien heb je zelf heel veel zorgen aan je hoofd door deze pandemie waardoor je lontje misschien kort is dan anders. Dit is heel normaal, ook voor ons ouders is het een stressvolle periode. Ook wij willen graag perspectief die we niet krijgen en dat vreet aan ons.

Maar hoe kan je je kind ondersteunen en weer doen (glim)lachen ook in deze rare tijd?

Zoek het niet te ver. Je hoeft niet altijd spectaculaire dingen te doen om je kind te helpen.

• Er gewoon al zijn voor hem is soms al genoeg.

Ja ik weet het het klinkt misschien wat cliché, maar dat is oooh zo belangrijk. Zorg ervoor dat je kind met zijn angsten bij jou terecht kan. Luister naar je kind, geef niet onmiddellijk oplossingen. Laat je kind zijn hart luchten, laat het op adem komen bij jou. Een luisterend oor kan soms wonderen doen, dan weet je kind dat het er niet alleen voorstaat.

• Blijf in gesprek gaan met je kind

ook al sluit het zich af van jou en de wereld. Je kan een gesprek aan tafel voeren met het hele gezin. Over hoe hun dag was, over wat je samen gaat doen… Betrek je kind bij dit gesprek.

• Doe samen dingen

die je kind leuk vindt en hem energie geven. Stimuleer je kind om naar buiten te gaan. Ziet hij het niet alleen zitten, ga mee naar buiten, plan dan een gezinsuitstap.

• Zorg voor sociale contacten

Zorg er voor dat je kind ook in deze moeilijke omstandigheden af en toe zijn bubbelvrienden ziet. Je kan ze uitnodigen om samen iets buiten te doen. Het contact met de buitenwereld is belangrijk voor jouw kind anders verliest hij zich nog meer in zijn kluwen van zorgen.

• Heb geduld en hou vol!

Ja ik weet het dit is het moeilijkste, maar wel heel belangrijk. Want wanneer jij het niet meer kan opbrengen, zal je kind dit aan alles voelen. Hij zal nog meer in zichzelf kruipen en zich nog meer zorgen gaan maken. Wanneer jij voelt dat je je geduld aan het verliezen bent of je ziet het zelf niet meer zitten. Je kind blijft met deze gevoelens zitten. Voel je alsjeblieft niet schuldig. Dit zijn normale reacties. We voelen ons dikwijls falen wanneer we er niet in slagen om ons kind terug gelukkig te maken. Maar wees niet zo streng voor jezelf. Doordat jullie zo nauw verbonden zijn met elkaar is het soms moeilijker om je kind er uit te krijgen. Weet dat je alles geprobeerd hebt wat binnen jouw mogelijkheden lag en dat is al heel wat. Maar misschien is het dan tijd om een professional in te schakelen.

Zitten jullie ook in zo’n situatie neem dan snel contact op voor een gratis verkennend gesprek.