Pas op met wat je belooft!

Mijn kind wou stoppen met de voetbal. Hij vond er niks meer aan, hij kende na een paar maanden hoe het spelletje in elkaar zat. Hij wist wat hij moest doen en voor hem was dat voldoende. De pret was er af en hij wou niet meer gaan trainen. Ik wou eigenlijk dat hij verder deed, dat hij zeker zijn jaar uit deed.

Maar telkens het moment aan gebroken was om te vertrekken was er alleen maar gedoe om hem daar te krijgen. Hij trok alle registers open om toch maar niet te gaan. Plots had hij heel veel huiswerk, buikpijn, hoofdpijn, was iedereen stom, werd hij gepest, vond hij het niet meer leuk…

Ik wou natuurlijk niet toegeven. Ik vond dat hij zijn jaar moest uitdoen omdat hij er zelf voor gekozen had. Maar elke week was het hetzelfde liedje. Om van dit gezeur af te raken, beloofde ik van alles. 'Na de voetbal gaan we iets eten en jij mag kiezen wat.' 'Als je gaat zonder gezeur dan mag je langer opblijven, gaan we een uitstap doen, krijg je een playstation, …' De beloftes werden als maar groter en duurder. Ik had er alles voor over.

Maar, nee hoor niks leek te werken, integendeel. Elke week opnieuw hetzelfde gezeur en het werd steeds erger. Mijn kind was niet om te kopen en hij bleef alles proberen tot hysterisch worden toe om niet te moeten gaan.

Uiteindelijk beloofde ik hem dat hij mag stoppen met de voetbal als hij het echt niet meer leuk vindt.

En dit had hij nu éénmaal goed geregistreerd. Nu werd het voor hem heel interessant want dit wou hij al van in het begin. Deze belofte ging hij niet vergeten, integendeel! Hij deed er alles aan om te mogen stoppen. Hij haalde zijn hele trukendoos boven tot ik mijn belofte nakwam!!

Maar dat wilde ik net niet. Ik dacht dat ik op die manier van zijn gezeur en de wekelijkse scenes af zou zijn. Dat ik hem zo kon overtuigen om verder te doen, om vol te houden. Stiekem had ik gehoopt dat hij die belofte ging vergeten. Had ik het even mis, zeg! Maar nee hoor, zo had hij het niet begrepen. Hij had maar een doel namelijk stoppen en het is gelukt.

Uiteindelijk heb ik toegegeven, maar ik voelde mij daar alles behalve gelukkig over. Ik voelde mij mislukt als moeder. Wat heb ik toch verkeerd gedaan? Hoe heb ik mij zo laten vangen, gewoon voor een beetje rust. Heb ik hem dit echt beloofd om van al het geruzie verlost te zijn??? Ja dus, maar dit voelde niet oké aan, ik voelde mij gemanipuleerd. Maar eigenlijk was het mijn eigen dikke schuld. Ik had dit maar niet moeten beloven, maar het is sneller gebeurd dan gedacht. En mijn kind heeft gewoon geholpen om mijn beloftes na te komen.

Heb ik mijn lesje geleerd? Oh ja, wees maar zeker!

Vanaf nu ga ik eerst nadenken vooraleer ik iets beloof aan mijn kinderen, ook al zetten ze mij emotioneel onder druk met hun chantagemiddelen. Vanaf nu bespreek ik op een rustig moment de pro’s en contra’s af met mijn kind en komen we samen tot een besluit. En is stoppen de beste keuze dan doen we dat ook, maar niet zomaar meer omdat ik het om een slechte reden beloofd heb.

Zal mij dat altijd lukken? Nee zeker niet!

Maar ik ga het proberen want dit wil ik niet al te veel meer voor hebben.

Dus beste ouders, denk goed na vooraleer je iets belooft. Je kind weet precies wat jij gezegd en beloofd hebt. En wees maar zeker dat je kind je er aan zal houden ook al ben jij het al lang vergeten. En hij zal er alles aan doen zodat jij jouw belofte nakomt.

En zeg nu eens zelf, wij willen dat onze kinderen hun beloftes nakomen, waarom zouden wij dit dan niet moeten doen!!

Dus pas op met wat je belooft!!!