Ontploffingsgevaar!
Wanneer hij aan het spelen is, zit hij precies op een andere planeet. Het is een plezier om te zien hoe hij opgaat in zijn spel. Maar oh wee, wanneer jij aankondigt dat het eten bijna klaar is, of dat het bedtijd is. Dan breekt de hel los, dan ontstaat er een ongelofelijke driftbui.
Doordat jij aankondigt dat het etens- of bedtijd is, kan hij zijn spel niet meer afronden. Hij wordt bruusk uit zijn spel gerukt en er stond nog van alles te gebeuren. Hij kan zijn plannen niet meer uitvoeren en dit lijdt tot grote frustraties. Voor jouw kind zit er dan niks anders op dan alle registers open te trekken.
Ga maar eens bij jezelf na, hoe jij je voelt wanneer er geroepen wordt dat het eten klaar is als je net bijna klaar bent met je werk voor vandaag. Ja, je voelt je gefrustreerd, je wilt nog snel je werk afronden. En dan komt de tweede gil, iets dwingender dan de eerste! Geef maar toe dan wil je echt wel gaan schreeuwen dat je eraan komt, maar dat je nog iets wilt afronden.
Wel bij jouw kind is speelt net hetzelfde mechanisme. Het grote verschil is dat wij veel mondiger zijn dan ons kind. Dat wij onze emotie beter onder controle hebben. Waardoor de frustratie niet omslaat in een driftbui. Je kind doet dit niet om jou te pesten. Hij reageert puur uit onmacht.
Misschien voelt hij zich ook niet gehoord op dit moment. Hij vindt dat er te weinig rekening met hem gehouden wordt. Misschien wil hij zelf beslissen wanneer hij stopt met spelen. Dit kan niet altijd, maar probeer samen tot afspraken te komen. Hoe kan je dat nu het beste doen?
Kondig op tijd aan wanneer je kind moet stoppen.
Verwacht niet dat je kind onmiddellijk stopt met spelen wanneer jij roept dat het eten klaar is of dat het bedtijd is. Geef je kind de mogelijkheid om zijn spel af te ronden. Zeg aan je kind dat hij bijvoorbeeld nog een kwartiertje heeft om zijn spel af te rond. Bouw dit op:
- Kondig aan
- Zeg daarna dat je de wekker gezet hebt.
- Zeg wanneer de wekker afloopt, het tijd is om te eten of naar bed te gaan.
Toch een boos kind
Wanneer je kind toch boos wordt, laat hem dan eerst uitrazen en probeer zelf ook rustig te blijven. Ga pas een gesprek aan wanneer iedereen rustig. Je kan dan later vragen waarom hij zo boos is geworden? Had hij te weinig tijd? Zoek samen naar een oplossing die voor jou en voor jouw kind werkt.
Erken het gevoel van jouw kind. Maar geef duidelijk aan dat je het heel moeilijk hebt met zijn manier van reageren.
Geef aan je kind aan dat jullie samen afspraken hebben gemaakt en dat dat ook zo zal blijven. Wanneer je kind er zich niet aanhoudt, kan je nadenken over een gepaste straf. Of doen eens iets anders: beloon je kind telkens het zich wel aan de afspraak houdt.
Ga ook na of de afspraken nog up to date zijn. Zijn ze meegegroeid met jouw kind? Mocht dit niet zo zijn, pas ze dan aan.