Mijn drijfveren

Elkaar helpen

Mijn gezin, mijn kinderen, is mijn eerste reactie. Ik hoop oprecht dat m'n kinderen een gelukkige, blije, zorgeloze jeugd mogen beleven. Voor de grootste tijd in hun nog 'korte' leven, klopt dat.

Ze hebben een zorgeloze jeugd, hoeven nooit na te denken over hun basisbehoeften. Ze krijgen eten, drinken, hebben een dak boven hun hoofd, kunnen studeren...

Maar af en toe maken ze zich toch zorgen over dingen en zien ze het leven somber in. Wat normaal is, het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn.

Als ik even terugblik vind ik dat mijn man en ik het toch nog niet zo slecht hebben gedaan. We hebben 4 fantastische pubers. Ze staan kritisch in het leven, hebben humor, studeren, doen dingen die ze graag doen...

Liep hun opvoeding dan allemaal van een leiendakje? Neen, ook voor ons was en is opvoeden niet altijd evident. Met vallen en opstaan, leerden we bij. We ontdekten dat wat voor het ene kind werkte niet altijd voor de ander werkte. 

We vroegen en vragen ons nog steeds af of we wel goed bezig zijn. Soms zagen we het bos niet meer door de bomen. Maar door er over te praten met elkaar en anderen, liep het de volgende keer beter. We groeien nog elke dag in ons ouderschap, we leren elke dag bij.

Wanneer ik dan verhalen hoor van ouders en kinderen die het allemaal niet meer weten. Ouders die constant aan het twijfelen gaan! Zijn we wel goed bezig? Geef ik wel genoeg aan m'n kinderen? Kan ik ze voldoende verder helpen?

Kinderen die zich niet begrepen voelen, die niet verder geholpen worden op het schoolse vlak, die het even niet meer zien zitten, die boos zijn op alles en iedereen...

Dan bloedt mij hart, dan moet ik in actie schieten. Want ik wil dat elk kind, elke ouder een gelukkig blij leven kan leiden.

De ouders en kinderen die ik zie en waarvan ik deze verhalen hoor. Zijn mensen die reeds de eerste stap hebben gezet. Namelijk hulp zoeken. Zij hebben beslist om hun problemen aan te pakken, om naar buiten te komen.

Daar heb ik alleen maar bewondering voor want dit getuigt van veel lef te hebben. Ze willen het heft terug in eigen handen nemen.

Wanneer ze naar mij komen, zie ik ze met een klein hartje binnenkomen. Want over je problemen, praten is nog altijd taboe. Maar ze komen met meer vertrouwen buiten.

Samen zetten we de dingen in perspectief. Samen zoeken we naar oplossingen. Dit gaat met vallen en opstaan. Maar de kracht en de energie die deze kinderen en ouders op doen, heeft hen vleugels.

Ze durven de zaken terug aan te pakken, ze zien het terug zitten om verder te doen. Hun leven is weer wat 'lichter' geworden.

Misschien herken jij je in dit verhaal, maar heb je de stap nog niet durven zetten. Geen probleem. Jij beslist zelf wanneer je deze stap wilt of kan zetten. Maar zet hem!!! Doe het vroeg of laat, maakt niet uit!!

Durf jij die stap zetten?

Neem dan contact op voor een gratis eerste gesprek. Je kan een boodschap sturen via de website: https://kindercoach.langedock.be/contact

Tot dan!