Mijn bang kind!

En ik, ik zit met mijn handen in mijn haar. Ik vind dat hij zich echt aan het aanstellen is. Ik vind mijn zoon een beetje een flauwerik. Hoe komt het toch dat ik zo’n bangerik op de wereld heb gezet.

Soms vraag ik mij af of dit wel mijn kind is. Ik ben helemaal zo niet. Waardoor ik daar weinig geduld mee heb. Ik zeg heel dikwijls tegen mijn zoon dat hij zich zo niet moet aanstellen, dat hij een beetje flinker moet zijn. Maar door dit te doen, maak ik het nog erger. Ik krijg hem met geen stokken naar bed, laat staan hij dan iets uit de kelder haalt.

Ik krijg hem pas zover als hij er zeker van is dat er geen spinnen onder zijn bed of in de kelder zitten. Hij gelooft mij pas als ik op onderzoek ben uitgegaan en ofwel de spinnen gevangen heb of er geen gezien heb.

Soms kan ik de neiging niet onderdrukken om hem met zijn spinnenangst wat te plagen, foei wat een moeder ben ik toch.

Maar waar komen die angsten toch vandaan? Heeft mijn kind een ongelofelijke levendige fantasie? Of is hij bang dat we hem in de steek zullen laten?

Hoe kan ik hem helpen om zijn angst hanteerbaar te krijgen? Hoe ik met hem omgaan, heeft nog niet het juiste effect gehad, integendeel. Ik heb het gevoel dat ik zijn angsten mee in stand houdt. En dat het hem en mij echt belemmert. Ons leven is zo ingericht dat hij zijn angsten zoveel mogelijk kan ontlopen. Hij haalt niks uit de kelder, ik ga elke avond mee naar boven om na te gaan of zijn kamer veilig is. Hem achterlaten bij een babysit vraagt ook heel veel energie waardoor ik er soms zo tegen op zie. Dit kan echt niet verder. Er moet iets veranderen, maar hoe?

Misschien moet ik de angst van mijn zoon ernstiger nemen en niet weg lachen. Misschien moet ik hem meer geruststellen en hem een gevoel van veiligheid geven zodat hij weet dat hij bij mij terecht kan. Wat ik niet meer ga doen, is onder zijn bed, achter de deur, in de kelder gaan kijken of er daar geen enge monster of spinnen zitten. Door dit te doen hou ik zijn fantasie in stand. In plaats daarvan zeg ik tegen hem dat het oké is om bang te zijn, dat wij er zijn. Dat hij mag slapen met de deur open zodat hij ons nog hoort, met een nachtlampje aan zolang hij dit nodig heeft.

Vanaf nu ga ik terug een babysit vragen en dat langzaam opbouwen. Misschien eerst overdag want dat vindt hij minder eng. Om na een aantal weken misschien eens ‘s avonds te proberen. Want eerlijk, ik heb het echt van doen

Maar ik denk dat voor zijn spinnenangst wel wat meer nodig zal zijn. Misschien moet ik met hem een boswandeling maken en af en toe spinnen tonen en geleidelijk aan wat dichterbij komen kijken. Wanneer hij die spinnen blijft vermijden worden ze echte afschuwelijke monsters en is zijn angst nog tien keer groter. Dus ik weet wat gedaan.

Want een kind dat zijn angsten durft aan te pakken is een kind met zelfvertrouwen en durf. Door dit te doen wordt jouw kind is weerbaarder.

En wat ga jij doen om dit probleem aan te pakken?

Heb jij al veel dingen uitgetest, maar je kind blijft heel angstig? Weet jij niet goed hoe je je kind kan helpen bij zijn angsten? Geen probleem, neem gerust contact op voor een gratis verkennend gesprek. Dan kijken we samen hoe we de angsten van jouw kind kunnen counteren.