Luisteren naar je kind

Wel bij mij zit het zo. Op dit moment heb ik nog geen ruimte in mijn hoofd om naar oplossingen te luisteren en al zeker niet om er iets mee aan te vangen. Het enige wat ik nodig heb, is iemand waar ik tegen kan zagen. Iemand waar ik in eerste instantie mijn emmertje bij kan leeg kappen, mijn frustratie kan bij ventileren.

Kortom iemand die er is en die zwijgt, die mij aanhoort!!!

En wanneer de storm gaan liggen is, kan ik na denken over oplossingen. Dan pas kan ik de voorstellen van mijn man aanhoren en binnen pakken.

Wel beste ouder, dit is niet anders bij jouw kinderen.

Wanneer jij je kind ongelukkig ziet rondlopen, wil je snel in gesprek gaan met hem. Dan wil je weten wat er aan de hand is en kom je snel met oplossingen. Maar je vergeet soms dat hij daar niet altijd behoefte aan heeft. Misschien wil jouw kind net als jij gewoon ventileren.

Om goed te kunnen luisteren naar de noden van ons kind is het soms heel verstandig om af en toe te zwijgen. Probeer oprecht te luisteren en laat je eigen ideeën en gevoelens er buiten. Zelfs zonder iets te zeggen kan je je betrokkenheid tonen. Dit kan je doen door hooguit dingen te zeggen als ‘hm, oh’, een nieuwsgierige houding aan te nemen, je volledige aandacht te geven.

Wanneer jij zwijgt, geef je hem de kans om zijn verhaal te doen, op zijn tempo. Kan hij zijn eigen gedachtengang af maken en komt hij zelf tot inzichten en oplossingen. Op die manier geef je je kind heel veel ruimte om zicht te uiten. Je kind voelt zich geaccepteerd en je geeft hem vertrouwen. Vertrouw er op dat jouw kind zelf tot oplossingen kan komen, dat jij dit niet in zijn plaats hoeft te doen. Jouw rol is dan om zijn gedachtengang mee te helpen structureren. Zo kan zijn zelfvertrouwen verder te ontwikkelen.

Probeer actief te luisteren naar jouw kind. Actief luisteren betekent dat je actief probeert te begrijpen wat de betekenis is van wat je kind vertelt. Je vertelt in je eigen woorden hoe je het begrepen hebt, zodat je kind dat al dan niet kan bevestigen. Het zijn zinnen met “jij” erin. Bijvoorbeeld: “dus jij zou willen dat …”, “als ik het goed begrijp dan weet je niet hoe je …”, “je bent daar best boos over, of niet”, enz.

Ook belangrijk is dat je de gevoelens van je kind accepteert ook als staan ze haaks op die van jou. Dit is niet evident. Voel je dat je gevoelige snaar is geraakt, ga dan na hoe dit komt. Wat zorgt ervoor dat jij het daar moeilijk mee hebt? Zelfonderzoek is hier belangrijk. Doe je dit niet dan bestaat het gevaar dat je jouw gevoelens terugkaatst naar je kind. Dat je je kind wilt overtuigen van jouw gelijk. Dit zorgt voor wrevel, ruzie en kan er voor zorgen dat je kind niet meer met jou wil praten.

Lieve ouders af en toe op je tong bijten om goed naar je kind te kunnen luisteren, zal niet van 1,2,3 gaan. Hoe meer je oefent, hoe beter het je lukt. En elke keer dat het lukt, is mooi meegenomen. Door op die manier naar je kind te luisteren, laat je je kind groeien. Leer je hem geloven in zijn eigen kunnen. Geef je hem vertrouwen! En ik weet uit ervaring dat dit je kind weerbaarder maakt en vleugels heeft.