Jeugdherinneringen
woensdag, 19 augustus 2020 - 10:53
Ooooh, hoe zalig kunnen die zijn! Die toffe jeugdherinneringen. Ja, ja af en toe verkeer ik in een nostalgische bui en dan denk ik terug aan mijn onbezorgde jeugdjaren. Aan die jaren waar ik als kind kattenkwaad kon uitsteken, waar ik met het rijden va toertjes rond de blok, uren zoet mee was. Die jaren waar ik de spelkaarten van onze pa met wasknijpers vastmaakte aan de spaken van mijn fiets. Hoe fantastisch was dat! Door dat geluid dacht ik dat ik op een brommer de buurt onveilig maakte.
De aantal keren dat ik politie en bandiet, verstoppertje, cowboy en indiaan… heb gespeeld. De aantal keer dat ik met geschaafde knieën, kapotte kleren naar huis kwam, kan ik nooit op 1 hand tellen ;-).
Waar is de tijd dat ik stiekem noten ging pikken of in de velden ging spelen, om dan snel weg te lopen omdat de boer achter ons aanzat.
Maar ik denk dat mijn jeugd simpeler, duidelijker was voor ons als kind.
- Ik kon gewoon buiten spelen op straat zonder enig gevaar.
- Mijn dorp was mijn wereld. Lekker simpel, maar soms heel verstikkend.
- De invloed van de gsm kende ik niet. Wij spraken in het echt af of gingen uren aan de telefoon tot groot ongenoegen van onze ouders. Want wie zal de telefoonrekening betalen?
- Mijn ouders lieten ons met een gerust hart op avontuur vertrekken.
Wanneer ik nu naar mijn kinderen kijk, denk ik dat hun leven soms ingewikkelder is dan het mijne vroeger.
- Hun leefwereld is het hele universum.
- Ze zijn altijd bereikbaar, maar soms toch zo eenzaam.
- Op straat spelen of hangen, is niet aan de orde. Ons verkeer is een echte jungle.
- En nu en dan eens kattenkwaad uithalen, wordt heel moeilijk want overal hangen camera’s.
Hier mag ik niet te hard over gaan nadenken of ik raak in paniek en laat ze nooit los.
Maar toch zie ik ze hun weg daar in vinden, zelfs beter dan ik. Hun jeugd is anders dan de onze, maar daarom niet slechter. Ook zij halen kattenkwaad uit, trekken de wijde wereld in met hun maten… En dat doen ze om hun manier!!
Ik als ouder hoop echt dat ze fijne jeugdherinnering kunnen verzamelen die ze later vol trots kunnen doorvertellen.
En wanneer het eens wat lastiger wordt, sta ik klaar om samen met hen te kijken hoe ze er toch iets moois van kunnen maken.
Want zeg nu zelf, wie wenst zijn kind nu geen jeugd met mooie, leuke, ontroerende momenten toe? Niemand, denk ik!
Als ouder kan je niet aan de zijlijn blijven staan. Je moet mee vol in het leven duiken samen met je kroost met vallen en opstaan. Door ze los te laten en af en toe dicht tegen je aan te trekken, verzamelen jouw kinderen prachtige jeugdherinneringen.
Lukt het bij jou niet zo goed om samen met je kind mooie jeugdherinneringen te verzamelen, neem dan snel contact op. Dan maken we daar werk van!!