It takes a village to raise a child

Maar hoe komt het dan, dat we ons dikwijls alleen voelen staan? Hoe komt het toch dat we weinig beroep doe op die andere opvoeders? En al zeker niet wanneer het opvoeden niet van een leien dakje loopt. Dan hebben we de neiging om terug te vallen op onszelf. We willen aan de buitenwereld niet laten zien dat we het moeilijk hebben. Dat het opvoeden van onze kids niet evident is. We willen onze vuile was niet buiten hangen en al zeker niet de anderen er mee lastig vallen.

En we zitten ook niet te wachten op commentaar alla: “Het zou bij mij gene waar zijn! Dat ze hem maar eens naar mij sturen, ‘t zal rap gedaan zijn!” Neen dat hebben we dan echt niet van doen.

Dus zwijgen en verder doen!

Maar vragen we dan niet teveel van onszelf? We moeten niet alles alleen kunnen, toch! Of wel?

We vragen toch ook een loodgieter om de gesprongen leidingen te herstellen. Waarom roepen we dan geen hulp in van de mensen die ons ondersteunen bij de opvoeding van onze kinderen?

Ja ik weet het, het ligt net iets gevoeliger. Het raakt ons net iets harder. Maar weet dat de meeste mensen die rond jou en jouw kinderen staan het beste met jullie voor hebben. Zij zijn zeker bereid om mee op stap te gaan, om samen oplossingen te zoeken.

Dus doe eens zoals ik, zet die eerste stap! Niet makkelijk je kwetsbaar opstellen, ik weet het. Maar je leert het door het te doen met vallen en opstaan. Ga regelmatig te rade bij vrienden, familie, buren...

Eerlijk het doet deugd. Deugd om erkenning te krijgen en deugd om samen naar oplossingen te zoeken. En bovenal het gevoel te hebben dat je er niet meer alleen voor staat. Dat je terug kan vallen op hen.

Stel je vragen. Blijf er niet meer mee zitten. Begin met veilige vragen te stellen zoals: Welke pampers gebruik jij? Ben je tevreden over de school van je kinderen? Wat doe jij als je kind zijn huiswerk niet wilt maken?... Wanneer je je veilig genoeg voelt bij die persoon kan je meer persoonlijke vragen stellen. Zoals mijn kind is een driftkikkertje, hij ontploft bij het minste. Wat kan ik het beste doen? Mijn kind steelt van zijn broer en zus. Mijn kind wil niet meer tegen mij praten... Bouw het op, tast af welke vraag je bij wie kan stellen.

En als je de smaak te pakken hebt. Schakel eens hulp in van een professional. Zo iemand die los staat van alles, kan heel verhelderend werken.

Want weet je, je staat er echt niet alleen voor.

Wat ga jij doen als er nog eens opvoedingsproblemen opduiken? Verder van hetzelfde of je kwetsbaar opstellen?

Wil je samen opzoek gaan naar antwoorden op jouw vragen? Neem dan contact op voor een gratis verkennend gesprek. Ik ga heel graag met jou mee op pad.