Hoe reageer jij op negatief gedrag van je kind?

Toen mijn kinderen klein waren, zei ik dikwijls dat ze zich moesten gedragen, doe maar gewoon. Door dit te zeggen, ging ik er vanuit dat mijn kids wisten hoe ze zich moesten gedragen bij tante en nonkel, in de winkel, op weg naar school… Bij mij was dat zo helder als een klontje. Maar mijn kinderen wisten niet wat ik van hen verlangde op dat moment. Dus zij deden maar verder en ik werd er soms moedeloos van.

Een andere tactiek die ik dikwijls gehanteerd heb, is de volgende. Negeren!

Ja negeren werkt soms. Dit werkt wanneer mijn zoon, dingen deed om mij uit te lokken, mij boos te krijgen. Toen hij door had dat dit niet werkte stopte hij. Maar negeren werkte niet wanneer mijn kids slaande ruzie hadden. Dit gedrag kon ik niet negeren en dan moest ik ingrijpen. Bij negeren is er een broos evenwicht. Het is mogelijk dat je kind net nog meer van dat negatieve gedrag stelt om aandacht te krijgen.

En dan het befaamde omkopen. Als je flink bent dan krijg je... Daar heb ik mij toch regelmatig aan mispakt. Ik dacht dat op die manier hun gedrag kan bijsturen. Maar met deze formule, gaat je kind niet luisteren naar jou omdat je zijn ouder bent. Maar hij luistert omdat hij een beloning krijgt bij goed gedrag en een straf bij slecht gedrag.

De keuze waar ik het minst trots op ben, is zelf boos worden en beginnen roepen. Soms is het sterker dan mezelf. Dan voel ik de boosheid opkomen en wil ik het ‘gevecht winnen’ door te roepen. Maar dit helpt helemaal niet, integendeel. Door te roepen maak ik de situatie alleen maar erger en voelt mijn kind zich helemaal niet gehoord. En voor we het weten belanden we samen in een nog grotere ruzie

Maar hoe ga ik dan het beste om met het negatief gedrag van mijn kind?

Vooraleer ik in gesprek ga met mijn kids zorg ik ervoor dat ik zelf rustig ben. Ik stel het gesprek soms een dag of misschien wel twee dagen uit. Zodat ik er zeker van ben dat we allemaal terug afgekoeld zijn.

En dan luister ik naar mijn kind. Daarna vertel ik hem wat ik gezien, gehoord, gevoeld heb. Ik vraag aan hem wat hoe hij zich gevoeld heeft en maak ook duidelijk hoe ik mij voelde. Wanneer dit uitgesproken is, vraag ik aan mijn kind wat hij nodig heeft om dit te voorkomen. We zoeken samen naar oplossingen, maken afspraken en proberen die uit.

Lukt dit van de eerste keer? Neen, dit is oefenen met vallen en opstaan, maar probeer het zeker uit. Het is best mogelijk dat je hervalt in de dingen die je kent. Dit is niet erg, wees je er bewust van. Weet dat deze manieren op korte termijn effect zullen hebben, maar op langere termijn brengen ze alleen maar schade toe. Dus wanneer je terug hervalt, laat het daar dan niet bij, ga in gesprek met je kind. Haal die banden terug aan. Zo blijf je in verbinding staan met elkaar, zo worden er geen bruggen opgeblazen.