Broer en zus = kat en hond

In de meeste gezinnen met meerdere kinderen komt het voor, ruzie tussen broers en zussen. Ze kunnen niet zonder elkaar, maar ook niet met elkaar. Ze zijn precies kat en hond. Ze slagen erin om elkaar telkens op de kast te jagen. Ze weten precies wat ze moeten doen of zeggen om de ander boos te krijgen. Gedoe, ruzie en strijd tussen kinderen, hoe vervelend het ook is, het hoort er eigenlijk een beetje bij.

Meestal worden ze kat en hond wanneer één van de twee al jouw aandacht krijgt. Wanneer zus haar nieuw dansje toont of broer zijn net gemaakt bouwwerk aan jouw showt. Net op zo’n momenten geven ze een opmerking, maken ze de ander belachelijk, kleineren ze de ander…

Waarom toch? Waarom kunnen ze dit de ander nu niet gunnen?

Kinderen zijn nu éénmaal afhankelijk van hun ouders en willen graag onvoorwaardelijke zorg, aandacht en liefde. Voor hen is het heel moeilijk om deze te delen met hun broer of zus. Dit is iets waar ze mee moeten leren omgaan. Thuis is een veilige plek om dat te oefenen. Doordat hun broers en zussen voor het leven zijn, moeten ze naar oplossingen zoeken.

Hoe reageer jij op ruzies?

Je vindt die ruzies ook echt vervelend en ze kosten negatieve energie. Het constant in elkaars haar vliegen, veroorzaakt bij jou een enorm energielek. Dus wil je dit zo snel mogelijk opgelost zien en grijp je in. Want je houdt niet van conflicten. Je mengt je in de ruzie met alle gevolgen vandien. Je smoort het conflict of je kiest een kant en geen van beide opties zorgt voor het juiste effect.

Wanneer je het conflict smoort door luid te roepen dat ze er mee moeten ophouden, wordt het conflict niet opgelost. Op die manier blijft het conflict sluimeren en kan het vroeg of laat in alle hevigheid terug losbarsten. Je kind leert op die manier niet hoe hij een ruzie kan oplossen.

Wanneer je, je mengt in hun conflict, kies je heel dikwijls onbewust kant. Je komt dan met een oplossing aandraven die voor één van je kinderen niet goed aanvoelt. Hij voelt zich dan aan de kant geschoven door jou.

Héél herkenbaar, maar deze manier van reageren, lost niks op. Het leert je kinderen niks bij. Integendeel jij en jouw kinderen worden er nog ongelukkiger van en de sfeer in huis daalt onder het vriespunt. Er bestaat zelfs een grote kans dat dit gedrag een gewoonte wordt. En zo komen jij en je kinderen in een vicieuze cirkel terecht.

Wat kan ik doen om uit deze cirkel te raken?

Probeer als ouder uit hun conflict te blijven, laat ze het zelf oplossen. Wil dit zeggen dat je alles moet tolereren? Neen, natuurlijk niet. Als ze elkaar slaan of uitschelden, is het tijd om in te grijpen. Het is belangrijk om als ouder grenzen te stellen en te bepalen wat wel en niet toegestaan is in een ruzie. Waar je precies de grens trekt, bepaal je natuurlijk zelf. Maak in ieder geval duidelijke afspraken met je kinderen. Bepaal ook de consequenties als ze zich niet aan de afspraken houden. Grijp in wanneer ze de grens overtreden.

Weet dat de band tussen broer en zus iets heel unieks, iets magisch is. Ze hebben heel veel invloed op elkaar. Misschien zelfs meer dan de invloed die jij als ouder hebt op je kinderen. Broers en zussen leren heel veel van elkaar, zoals conflicten oplossen, voor zichzelf opkomen, lief en leed delen, samen plezier beleven… Ze houden ook ontzettend veel van elkaar en komen als het echt nodig is ook voor elkaar op. Ze voelen zich verantwoordelijk voor elkaar en zorgen voor elkaar.

Geef een compliment aan je kinderen wanneer het goed loopt. Wanneer het lukt om op een goede, positieven manier samen te spelen of te overleggen. Probeer samen te achterhalen waarom het goed ging.

Vergelijk je kinderen niet met elkaar. Ja ik weet het, dat is niet altijd evident, maar probeer het toch te doen. Want door dit te doen stimuleer jij als ouder de rivaliteit tussen je kinderen.

Zit niet te kort op je kinderen. Geef ze de ruimte en het vertrouwen om zelf oplossingen te vinden voor hun ruzie.