Omgaan met tegenslagen

Ik weet met mijn verstand dat ik het moet loslaten, dat ik me er niet in moet opjagen. Dat iedereen wel eens de bal misslaat, dat fouten maken hoort bij het leven. Dat je niet voor iedereen goed kunt doen… Maar ik vind dit oooo zo moeilijk.

De scenario’s blijven keer op keer in mijn hoofd afspelen. Ik blijf maar nadenken over wat en hoe ik het anders, beter kon doen. Ik vraag me keer op keer af waar ik de mist in ben gegaan. Ik word dan van mezelf hoorntjes dol, maar zo’n gebeurtenissen blijven nu eenmaal nog lang nazinderen.

Ik ben nochtans van nature uit positief ingesteld maar wanneer er zo iets voorvalt, begin ik aan alles te twijfelen. Dan vind ik mij op dat moment de slechtste moeder, partner, collega... Trek ik mezelf naar beneden en ga ik op zoek naar wat ik anders moest gedaan hebben. Want in mijn ogen ben ik dan diegene die het niet goed heb gedaan.

Hoe komt dit?

Ik hou helemaal niet van ruzie en dat maakt mij ook ongelukkig. Ik heb ook de neiging om voor iedereen goed te doen. En wanneer dit niet lukt, kruipt dit onder mijn vel. Ik heb te weinig geleerd om mezelf daar tegen te wapenen. Deze zaken komen nog altijd hard binnen. Van waar dit komt, weet ik niet. Maar dit is hoe ik in elkaar steek. Ik heb een gevoelige binnenkant en daar heb ik nu vrede mee.

Gaande weg heb ik geleerd om er mee om te gaan.

Ik heb ontdekt dat ik de dingen verschillende keren moet uitspreken. Mijn man is mijn slachtoffer, ocharme. Hij hoeft niet te zoeken naar oplossingen, alleen maar luisteren zodat ik kan herkauwen. Op die manier krijg ik er vat op en wordt de gebeurtenis behapbaar. Het moet eruit anders heb ik het gevoel dat ik ga ontploffen. Alles op een rijtje zetten, brengt rust. Soms moet ik mezelf streng aanspreken om er mee te stoppen. Want ik kan daar soms in blijven hangen.

Ik heb met ouder worden, geleerd dat dit een deeltje van mij is, dat dit niet weggaat. Ook hoe graag ik dat soms zou willen. Maar het is oké! Ik weet dat ik mij daar niet altijd tegen kan wapenen en dat het heel hard binnen kan komen. Ik probeer mij er dan ook niet altijd tegen te verzetten. Ik laat dat gevoel even toe want ik weet uit ervaring dat het overgaat.

Maar als ik voel dat ik er nog teveel mee bezig ben, ga ik me actief afleiden. Muziek opzetten en dansen, koken, vrienden uitnodigen, op café gaan, wandelen, lezen… Zodat er geen ruimte is om daar over te piekeren.

Ik probeer me vooral te focussen op het positieve en eerlijk er zijn zoveel meer positieve zaken in mijn leven die mijn aandacht verdienen. En de bots met de buil die nemen we er af en toe bij.

En jullie? Hoe gaan jullie met tegenslagen om? Hoe geven jullie die een plekje?