Mijn kind kan veel beter!

Hoe komt dat toch? Waarom laat hij niet zien wat hij kan? Wil hij niet opvallen, niet in de belangstelling staan? Ik weet niet wat hem toen bezielde, maar van één ding was ik zeker. Hij verdwijnt blijkbaar graag in de massa, hij wilt niet opvallen. Hij wilt niet anders zijn dan de rest ten koste van zijn eigen leertraject.

Wat moet ik hier nu mee?

Mijn eerste reactie was van. ‘Waaaat!!! Waar is hij nu mee bezig! Waarom toont hij niet wat hij kan.’ Ik raakte in paniek en ook wat gefrustreerd. En ik maar de juf overtuigen dat hij veel beter kan. Ik zag de juf denken: ‘Ja, ja dat zal wel.’ Ik kon maar niet snappen waarom hij dit deed.

Dus ik naar huis, met een plan: We zullen er eens een hartig woordje mee praten. We zullen er eens voor zorgen dat hij er mee stopt. Maar niks was minder waar. Hij deed lekker verder en ik raakte nog meer gefrustreerd. Hoe meer ik er mee bezig was, hoe erger het werd. Hij werd telkens boos en ik ook. Dit mocht niet te lang meer duren want het zou alles verzuren.

Dus tijd voor een andere aanpak. Wanneer mijn frustraties weg waren geëbd, zag ik er de humor wel van in. Ik moest eigenlijk best trots zijn op mijn zoon. Hij deed zo zijn best om een goede leerling te zijn. Hij had goed geobserveerd en zich aangepast aan de norm. Hij had gezien dat al zijn klasgenoten op die manier puzzelden, dus hij ook. Hij dacht dat de juf dit van hem verwachtte. En wanneer je een beetje deed alsof je het niet kon, kreeg je nog aandacht ook. Nice! Dacht hij, dit moet ik ook doen!

Ik wist dat hij heel goed kon puzzelen, dus heb ik dit hele voorval losgelaten. Ik heb geen druk meer op hem gelegd. Ik gooide het wel over een andere boeg. Ik ben in gesprek gegaan met de juf. Daaruit kwam dat er ook andere puzzels in de klas aanwezig zijn. Zodat hij deze kon kiezen, zonder er al te veel aandacht aan te besteden. Zijn juf zou hem stimuleren, aanmoedigen en positief bevestigen. En weet je wat? Je raadt het al, hij begon in de klas ook de moeilijkere puzzels te maken. Probleem opgelost.

Waarom doen kinderen dat?

Het kan heel goed zijn dat ze niet willen opvallen, niet in de belangstelling staan, niet anders willen zijn dan de anderen. Misschien heeft jouw zoon of dochter heel snel door dat wanneer je hetzelfde doet als de anderen, je beloond wordt. En zeg nu zelf wie wil er geen beloning.

Sommige kinderen tonen niet wat ze kunnen omdat ze bang zijn om te falen. Stel je eens voor dat hij mislukt. Wat zullen de anderen dan zeggen. Misschien denkt jouw kind dat hij uitgelachen zal worden omdat het al meerdere keren heeft gezegd dat hij het wel kan.

Misschien hecht jouw kind heel veel waarde aan het oordeel van de volwassenen. Wanneer de volwassene zegt dat het nog te moeilijk is, stelt je kind dit misschien niet in vraag. Hij denkt misschien: ‘Zij zullen het wel beter weten.’ Hij kan zich niet inbeelden dat volwassenen het ook bij het verkeerde eind kunnen hebben. En al zeker niet dat hij daar iets aan kan veranderen.

Wat werkt wel?

Ja, ik weet het ‘het puzzelprobleem’ van mijn zoon is snel opgelost geraakt. Dat lukt niet bij elk probleem. Maar wat ik wel weet is dat wanneer wij ouders er ons druk in maken en ons kind verplichten om te tonen wat het kan, het heel dikwijls gedoemd is om te mislukken.

Wat wel werkt, is in gesprek gaan met je kind zonder er druk op te leggen. Na gaan waarom hij zo doet.

Laat het los als ouder. Want hoe meer gewicht jij er aan geeft, hoe zwaarder het kan worden voor je kind. Ga bij jezelf na of het nu echt zo belangrijk is dat je kind altijd moet tonen wat het kan. Heel dikwijls hebben wij er veel meer problemen mee dan ons kind.

Probeer zo rustig mogelijk te blijven, hoe gefrustreerd je ook bent. Want dit leidt alleen maar tot meer frustraties bij jou en jouw kind.

Praat met de betrokken volwassenen en zoek samen een oplossing. Leg deze druk niet op de schouders van je kind.